Dobra ziemskie miasto Burzenin z wsią Strzałki i z częścią lasu do wsi Lipna należącego hub sześćdziesiąt jeden morgę jedną prętów sto dwanaście miary reńskiej w sobie obejmującą w powiecie i obwodzie sieradzkim guberni kaliskiej położone

• ~1793-1806 – za czasów pruskich dobra posiadali bracia Józef i Łukasz Kobierzyccy oraz przyrodni brat Jan Turkuł, dzieci Magdaleny z Pstrokońskich Kobierzyckiej.
• ~1820 – powstaje księga hipoteczna dóbr[i]
• 26 X 1821 – Jan Turkuł ustępuje swojej części dóbr przyrodnim braciom Kobierzyckim.
• 14 VII 1824 – mocą działów dobra Burzenin, Strzałki i część lasu w Lipnie przechodzi na Józefa Kobierzyckiego (a Pyszków i Lipno na Łukasza Kobierzyckiego)
• ~1838 – po śmierci Józefa Kobierzyckiego, na mocy jego testamentu, dobra dziedziczy Antoni Kobierzycki h. Korab.
• ...
• I 1852 – taksa dóbr Burzenin i Strzałki, po której wartość ich został oszacowana na 47915 rbs i 10 kop.
• ~1852 – na licytacji odbytej na żądanie rodzeństwa dobra Burzenin, Strzałki oraz Witów oficjalnie kupuje Antoni Kobierzycki za 430700 złp (64605 rbs); Strzałki zostają potem odsprzedane siostrze Kamili Komornickiej za 27000 rbs
• ~1860 – wieś Strzałki zostaje odłączona od dóbr Burzenin, powstaje dla niej osobna księga hipoteczna.
• ~1864/1868 – na mocy Najwyższego Ukazu z 2 marca 1864 (o uwłaszczeniu chłopów), z majątku burzenińskiego na własność włościan odłączone zostaje 14 mórg i 265 pręty. Później odjęto także 783 morgi i 123 pręty na rzecz mieszczan burzenińskich
• ~1876 – po śmierci Antoniego Kobierzyckiego Burzenin dziedziczą dzieci: Maria, Jadwiga, Felicja, Antoni, Adela i Feliks Kobierzyccy.
• 16 X 1880 – na licytacji w Sądzie Okręgowym w Kaliszu dobra Burzenin nabywa Eliza Wężykówna, żona Feliksa Kobierzyckiego, za 25675 rbs.
• 25 IX 1896 – dobra nabywa syn Elizy Kobierzyckiej, Antoni, za 20000 rbs
• 1902 – powstaje plan kolonii Antonin, po rozparcelowaniu wydzielonej z dóbr i sprzedanej włościanom-kolonistom, autorstwa geometry przysięgłego II klasy Zygmunta Łączkowskiego[ii]
• ~1903 – z majątku wydzielony zostaje folwark Antonin mający 81 dziesiatyn i 784 sążni oraz osada młyńska o pow. 1 dziesiatyny i 678 sążni
• 7 IV 1922 – cząstkę dóbr o pow. 19 mórg i 170 prętów o nazwie „Kuźnica” nabywa przed notariuszem Tymienieckim w Sieradzu za 650000 marek Ignacy Wrociński; powstaje też plan Włodzimierza Dymitrowicza (tej działki?); zostaje ona oddzielona od dóbr Burzenin i zyskuje własną księgę hipoteczną jako „Osada Kuźnica”