Najstarsza wzmianka źródłowa, potwierdzająca istnienie aptek w Sieradzu, pochodzi z 1570 r. W tym czasie miało być w Sieradzu trzech aptekarzy. Początkowo należeli do cechu kupieckiego, jako że poza ziołami handlowali też różnymi innymi towarami. W drugiej połowie XVII w,, wraz z gospodarczym upadkiem miasta, zmniejszyła się liczba aptek, a w XVIII wieku znikają one zupełnie. Ponownie pojawiły się w okresie zaboru pruskiego, gdy w mieście osiedliło się kilku niemieckich lekarzy oraz aptekarze Józef Alojzy Graff i Fryderyk Wilhelm Meltzer, którzy żeniąc się z Polkami, założyli w Sieradzu rodziny. Pozostali w mieście także w okresie Księstwa Warszawskiego, otrzy­mali wówczas urzędowe patenty na prowadze­nie aptek; J.A. Graff, aptekarz Wojska Polskiego, otrzymał patent I klasy 16 VIII 1810 r. a FW Meltzer patent otrzymał 30 X 1811 r. Dość szyb­ko wzbogacili się, a Meltzer kupił w 1806 r. od Jana Kozibłockiego duży dom murowany w Rynku pod nr 9, natomiast J.A. Graff stał się właścicielem dużego domu murowanego przy ul. Dominikańskiej. Nieco później dom ten stał się własnością innego aptekarza - Jana Augusta Abitza, natomiast J. A. Graff odkupił w 1814 r. aptekę wraz z całym wyposażeniem w Rynku pod nr 7 od EW Meltzera, który wyprowadził się do Poznania. Był to dom murowany, piętrowy; do nieruchomości tej przywiązane było prawo warzenia piwa i wyrabiania gorzałki. Nadzór zarówno nad tą apteką jak też apteką Abitza, która po śmierci właściciela przeszła w ręce kolejnego aptekarza, Edwarda Henkelwasa, sprawowała Rada Lekarska w Warszawie za pośrednictwem lekarza obwodowego, a następ­nie powiatowego, którym przez dłuższy czas był w Sieradzu Adam Ignacy Badowski. Obie apteki, wprowadzając do lecznictwa wciąż nowe zioła, zyskiwały liczne grono klientów. W XIX wieku przybywało farmaceutów wykształconych na uczelniach krajowych i zagranicznych, przez co znacznie podniósł się ich poziom zawodowy. Wprowadzono wówczas dla aptekarzy tytuły naukowe i zawodowe: magistra farmacji, prowi­zora i pomocnika aptekarskiego, czyli podapte-karzy. Od 1842 r. składali oni przed właściwymi władzami odpowiednią dla każdego stanowiska rotę przysięgi. Nowo osiedleni w Sieradzu aptekarze legitymowali się już dyplomami wyższych uczelni medycznych: Józef Starzyński ukończył Uniwersytet Moskiewski, a Stefan Przybylski Akademię Medyko-Chirurgiczną w Wilnie. W XLX w. w Sieradzu władze udzieliły zainteresowanym koncesji tylko na dwie apteki. Podczas epidemii cholery w 1852 r. zmarł jeden z najwybitniejszych wówczas sieradzkich apte­karzy - Błażej Dutkiewicz. Jego aptekę wypusz­czono w dzierżawę prowiozorowi Konstantemu Żmigrodzkiemu, a następnie Alfonsowi Frątz-kiemu. Drugą aptekę Graffów odkupił od spad­kobierców w 1851 r. prowizor aptekarski z War­szawy, Aleksander Szulke. Następna generacja sieradzkich aptekarzy to Streichowie, Śniegoccy, Sukienniccy oraz na krótko Michał Student­kowski.

W 1874 r. Wilhelm Fajans założył w Sieradzu pierwszy skład materiałów aptecznych. W 1890 r. właścicielami aptek byli Stefan Idzi­kowski i Hilary Niergiejm. W 1911 r. apteki te dzierżawili Stanisław Lenkiewicz i Antoni Zychlewicz. W 1927 r. aptekę w Rynku pod nr 17, zwaną „Staromiejską", nabył Ryszard Jaki­mowicz i prowadził ją do 1935 r. Następnie kierował nią Ryszard Sadzewicz, a w 1938 r. jej współwłaścicielami byli Stefan i Wanda Turowi-czowie, którzy prowadzili ją do 1941 r., gdy prze­jął ją Niemiec Walfried Freudenfelweld. Drugą aptekę dzierżawili Zamojscy, Obrąpalski, Wisławski, Zychlewicz i Dworzaczek. W 1923 r. kupił ją Stefan Kocznorowski, który w 1936 r. sprzedał ją T. Pawłowskiemu. Nowy jej właści­ciel, aby utrzymać aptekę w swoich rękach, przyjął w latach okupacji volkslistę. Po wojnie jego aptekę upaństwowiono, a w 1950 r. upań­stwowiono również aptekę Turowiczów. W 1980 r. były w Sieradzu tylko 3 apteki, w tym dwie w Rynku i jedna przy al. Pokoju. W 2005 r. było w Sieradzu 15 aptek prywatnych.

 

 

J. Milczarek w: Tadeusz Olejnik, Leksykon Miasta Sieradza