Wg popularnego poglądu pierwsza pisana wzmianka o Dąbrowie Wielkiej pochodzi z 1276 r., gdy księżę Leszek Czarny oddał ją w dziedziczne posiadanie Racławowi, synowi Domasława, wraz z wolnością i prawami rycerskimi. Problem polega na tym, że w dokumencie owym wymieniono Dąbrowę nad rzeką Trzebiczną. Trzebiczna zaś płynie (płynęła? ) w okolicach wsi Męka.
W 1392 r. i prawdopodobnie też w 1375 r., dziedzicem Dąbrowy był Sobiesław, brat łowczego Alberta. Również ta informacja może być kwestionowana.
Na początku XVI w. wieś była własnością Pobogów wywodzących się z Rokszyc, którzy przyjęli nazwisko Dąbrowscy. Po śmierci Marcina z Rokszyc Dąbrowskiego (skarbnika wołyńskiego) w 1652 r. Maria
Dąbrowska wyszła za Stanisława Pocieja. Dąbrowa znalazła się więc we władaniu Pociejów. Ich córka Zofia Pociej wniosła Dąbrowę do rodu Wężyków z Osin. Ludwik Wężyk, kasztelan wieluński, sprzedał
Dąbrowię podczaszemu wieluńskiemu Józefowi Sławęcie Stawiskiemu ze Stawu w roku 1745. W 1751 r. Stawiscy sprzedali ją staroście kotelnickiemu Ignacemu Kicińskiemu. Jego syn Jan sprzedał Dąbrowę w
drugiej połowie XVIII w. pułkownikowi wojsk koronnych Kazimierzowi Albinowi z Giezgieżłowca Lenartowiczowi, który walczył na terenie Sieradzkiego w czasie konfederacji barskiej (1768-1772). Jego
syn, Andrzej Lenartowicz, sprzedał wieś Józefowi i Łukaszowi Kobierzyckim w 1816 r. Łukasz K. był ostatnim marszałkiem sejmiku sieradzkiego w 1828 r. Po Łukaszu Dąbrowę odziedziczył Jarosław
Kobierzycki. Części Dąbrowy były też czasowo w posiadaniu Matuskich i Iwańskich. Rodzina Kobierzyckich władała Dąbrową do 1888 r., kiedy na publicznej licytacji kupił ją Grzegorz Dudaj. Od 1900
do 1939 r. właścicielem wsi był Tadeusz Puławski, cieszący się powszechnym szacunkiem. W latach 1915-1916 założył w Dąbrowie szkołę dla dzieci "fornali, polowych i borowych". Był długoletnim
prezesem Polskiej Macierzy Szkolnej w Sieradzu oraz posłem na Sejm II RP.
Na przełomie XVIII i XIX w., a więc za czasów Lenartowiczów lub Kobierzyckich, we wsi stanął obecny tam do dziś murowany dwór.
Kościół pw. św. Michała Archanioła stał w Dąbrowie już w 1442 r. Na początku XVI w. uboga parafia, złożona z jednej wsi, nie miała plebana. Według wizyty z 1683 r. istniało tu bractwo św. Michała, utworzone w 1628 r. i zatwierdzone przez abp Wężyka w 1629 r. Wizyty z lat 1683 i 1787 zaznaczają opłakany stan kościoła. Dziedzic wsi i kolator Kazimierz Lenartowicz, regimentarz konfederacji woj. kaliskiego, nie chciał dawać plebanowi dziesięcin i zabrał grunta kościelne. Później, gdy dziedzice zabrali grunta plebańskie a dali w zamian same piaski, parafia upadła i bp Bereśniewicz wcielił ją do par. Chojne. Według regestru poborowego z 1511 r. Dąbrowa wielka i mała należały do parafii w Sieradzu.
Obecny kościół parafialny stanął na swym miejsu w początkach XVIII w.
W XIX w. (dokładna data jest mi nieznana), parafia w D. W. stała się filialną wobec parafii w Chojnem. Samodzielność uzyskała z powrotem w 1907 r. (?).
Księża spisujący księgi stanu cywilnego:
1442-1442 - Jakub
...
1718-xxxx - Stanisław Filipowicz
...
1808-1810 - Antoni Balinowski, kapelan parafii Dąbrowskiej
1810-1810 - Ratyli Mojszewski?, zastępca urzędnika cywilnego
1810-1811 - Tomasz Schild
1811-1817? - P. Podkuliński, urzędnik cywilny
?1819-1826 - Błażej Soyczyński, zast. urzędnika cywilnego, wikariusz ?
1827-1828 - Józef Mierzowski
1829-1829 - Stanisław Glidzyński, proboszcz w Brzeźniu
1830-1832 - Franciszek Ruszkowski, kapelan
1832-1832 - A. Radzimiński
1833-1833 - Bazyli Roźnerski, kapelan
1834-1837 - Mikołaj Borowski
1837-1838 - Józef Staniszewski
1838-???? - W. Łochyński, kommendarz
1840-1844 - Wojciech Łochyński
1845-1845 - K. Pawliński
1845-1851 - Jan Cekulski
1851-1851 - Franciszek Jamroziński
od 1852 r. proboszczowie Chojnego:
1852-1857 - Józef Jasiński
1857-1858 - Jan Karwacki
1858-1862 - Franciszek Mrokowski
1862-1868 - Aleksander Wiśniewski
1868-1868 - Michał Jarmicki(dziekan sieradzki)
1868 - Karol Marcin Brzański
1868-1908 - metryki wpisywane do ksiąg Chojnego
?1909-1909 - Wanse?
1909-1911? - A. Karczewski
Terytorium parafii.
W Liber Beneficiorum Jana Łaskiego wymieniono tylko wieś Dąbrowę (Dambrova) w parafii tej nazwy.
W aktach chrztów z lat 1840-1841 r. pojawiają się miejscowości:
Budziczna, Harłubna, Dąbrowa Wielka, Młyn Dąbrowski, Kuśnie, Sokołów, pustkowie Okręglica.
Organiści:
1811-1813 - Jakub Kanicki (1811, 1813)
1821- Stanisław Perski
1828- Karol Boruszowski
1833- Marcin Zaleski
1834- Filip Wodzyński
1839-1842 - Franciszek Marszałkiewicz (1839, 1840, 1842)
1848-xxxx - Feliks Lagowski (1848)
1854-1856 - Tomasz Labiński (1854, 1856)
1857-xxxx - Aleksander Gorzyński (1857)
Źródła:
Liber Beneficiorum.. Jana Łaskiego
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego
http://sieradzkiewsie.blogspot.com/2013/04/dabrowa-wielka.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/D%C4%85browa_Wielka_%28wojew%C3%B3dztwo_%C5%82%C3%B3dzkie%29
Andrzej Ruszkowski, Sieradz i okolice